Açlık, insanı bir hayvandan daha da vahşi yapar.

Bir insanın ne kadar aç olduğunu anlamak için, bir insanın bir hayvana nasıl davrandığına bakmalısın.

Ben açım, çok açım, bir dilim ekmek bile yok elimde. Benimle beraber açlıktan ölmek ister misin?

Bir insanın doğru yemek yediğini anlaması için önce acıktığı zamanın gelmesi gerekir.

Yemek yemekten daha kötü bir şey varsa o da yemek yememektir.

Sadece bir yudum su isterdim, ama beni olduğum gibi kabul etmiyorlar.

Açlıktan ölmek de bir sanattır. İnsanın yediği kadar yaşaması gerekir.

İnsanlar açlığın ne olduğunu bilmeden yaşayabilirler.

Herkesin karnı doyar, ama benim karnım hep aç.

Ne kadar açsan o kadar güçlüsün.

Karın açsa mı bu işler? Burada senin gibi bir kadın için hiçbir şey yok.

İnsanlar aç kaldıklarında her şeyi yapabilirler.

Benim açlığım senin açlığının yarısı bile değil. Benim sessizliğim, senin sessizliğin bir cümlesi kadar bile değil.

Gözlerim yalnızlığın aynası oldu, içine baktıkça kayboldum.

O kadar açım ki, gözlerim yuvalarından fırlayacak.

Aç olanlar için değil tok olanlar için geldim ben.

Herkesin bir karnı vardır ama açlığını en iyi bilen onu çeken insandır.