Herkesin karnı doyar, ama benim karnım hep aç.

Karın açsa mı bu işler? Burada senin gibi bir kadın için hiçbir şey yok.

Bir insanın doğru yemek yediğini anlaması için önce acıktığı zamanın gelmesi gerekir.

Benim açlığım senin açlığının yarısı bile değil. Benim sessizliğim, senin sessizliğin bir cümlesi kadar bile değil.

Gözlerim yalnızlığın aynası oldu, içine baktıkça kayboldum.

Aç olanlar için değil tok olanlar için geldim ben.

Herkesin bir karnı vardır ama açlığını en iyi bilen onu çeken insandır.

İnsanlar aç kaldıklarında her şeyi yapabilirler.

O kadar açım ki, gözlerim yuvalarından fırlayacak.

Yemek yemekten daha kötü bir şey varsa o da yemek yememektir.

İnsanlar açlığın ne olduğunu bilmeden yaşayabilirler.

Ne kadar açsan o kadar güçlüsün.