Kazanmak için savaşmak zorunda değiliz. Bu düşüncenin devamı korkunç sonuçlar doğurur.

Gerçek adalet, kendi içinde barışı bulmaktır.

Toprak kana susamıştır. Bu kana susamış toprak sadece barışla sulanabilir.

İnsanlar neden savaşmak zorunda?

Adaletin olmadığı yerde barış da olmaz.

Adaletin olmadığı yerde barış da olmaz.

Barış, iki tarafın da kendi düşmanını affetmesiyle başlar.

Savaş, barış için gerekli bir araçtır.

Eğer insanlar birbirlerine gerçekten açık olurlarsa, o zaman belki bir gün dünya gerçekten barış içinde olabilir.

Bazen savaşmayı seçmek, aslında en büyük barış eylemidir.

Geçmişinle barış, geleceğinle savaş.

Geçmişimizle barışık olmadan, geleceğe nasıl yürüyebiliriz?

İnsanlar birbirine el uzatmalı, düşmanca davranmamalı, duvarlar örmemeli.

Savaş, en büyük faciadır. Bizim en büyük silahımız ise sevgi.

Adalet olmadan barış olmaz.

Bir insanın içindeki savaşı kazanabilmesi için önce barışı bulması gerekir.

Barışı istiyorsan, savaşa hazırlıklı olmalısın.

Bir gün, dünyayı kanla yıkamayacağını anlayacaksın.

Bir dövüşçü asla dövüşmek zorunda kalmaz.

Savaş, kanla başlar, gözyaşları ile biter.