Bu dağ başka türlü yaşar, başka türlü ölür.

Ben, gökyüzünden yağmur istemiyorum. Benim gözyaşlarımdan istiyorum.

Gökyüzüne baktıkça, içimdeki huzuru buluyorum.

Bir çiçeği sevmek, bir çocuğu kucaklamak kadar doğal olmalı.

Şehirdeki en güzel şeylerden biri, yağmurun durması değil, yağmur sonrası güneşli bir gündür.

Dünya bizim değil. Biz dünyayız.

Burada, insanlar doğa ile iç içe yaşarlar. Doğa, bize her şeyi öğretir.

Güneşin doğuşunu seyretmek, her şeye değer.

Ben basit bir bahçıvanım, sadece çiçeklerimle konuşurum.

Kuşların özgürlüğü kendi türlerince nasıl göz ardı edilir.

Her bahar, toprak annemizin dirilişidir.

Hayatımızın anlamı, içinde yaşadığımız doğa ile olan bağlantımızda yatar.

Bir çiçeği sevmek, ona su vermek gibidir. Sevgiyle büyür, sevgiyle açar.

Doğa, insanlar için en büyük öğretmendir.

Bir insanın, doğayı anlaması için doğaya saygı göstermesi gerekir.

Bir ağaç, bir insanın nasıl yaşaması gerektiğini öğretir.

İnsanlar doğayı anlamıyorlar.

Benim adım Dersu Uzala. Ben, büyük ormanın çocuğuyum.

Doğa halkın kralıdır.

Taşa toprağa, ağaca suya, kuşa ve sineğe, en küçük canlıya, sevgiliye düşmanım yok.