Gökyüzüne bakınca, sonsuzluğun içinde kayboluyorum.

Güneş batarken, gökyüzü en güzel renklerini sergiler. Belki de hayat, sona erişin en güzel gösterisidir.

Güneş doğar, güneş batarken hayat devam eder.

Bir gün pabuçlarını çıkarıp yürüyüş yapmayı dene, dünya daha güzel görünebilir.

Güneşin batışını seyretmek, her gün bir mucizeye tanık olmaktır.

Belki de doğa bize intikam alıyor.

Bir şeylerin değiştiğini hissediyorum, ağaçlar, rüzgar, her şey.

Doğa bazen insanları korur.

Ölüm, bir insanın hayatındaki en doğal olaydır. Başka hiçbir şey bu kadar doğal değildir.

Bir insan, ancak doğayla barış içinde yaşadığında, gerçek anlamda özgür olabilir.

Güneşin doğuşunu izlemeyen bir geceyi yaşamış sayılır mı?

Toprağa düşen bir yaprak, fırtınaya karşı direnir.

Denizin sesini duydun mu? O sadece bir ses değil, o denizin kendisi.

Bir gün ölürsem, mezarımı dağların yükseklerine yapın. Böylece kuşlar her sabah benim için şarkı söyler.

Yağmur yağdığı zaman, nehir yataklarının sesi daha güzeldir.

Güneşin batışı, hayatın sonudur.

Güneşin doğuşunu seyretmek, umutların hiç bitmeyeceğini hatırlatır insana.

Bir insanın kendi doğasını reddetmesi, çakallara özgü bir huysuzluk.

Bir çiçeğe dokunurken, onun adını fısıldayın. Belki de bir gün, o çiçek sizi hatırlar.

İnsan, asıl özgür olduğunda doğayla iç içe olduğunu hisseder.