Hayat, zamanın akışı üzerine kurulu bir illüzyondan ibarettir.

Belki gerçek, sadece biz ona inandığımızda gerçek olur.

Gözlerimizi kapattığımızda, gerçeği değil, inandığımızı görebiliriz.

Bir şeyin mümkün olduğunu düşünebilmek, o şeyin gerçek olabileceğini göstermez.

Zamanın kendisi bir illüzyondur.

Gerçek, insanın gözünde değil, zihnindedir.

Her şey bir oyun değil mi zaten?

Gözlerimizi kapatıp düşlerimize dalıyoruz, belki gerçekleri görememek için.

Gözlerimizle gördüğümüz, gerçekliğin sadece yüzeyidir. Gerçeklik, derinlerde saklıdır.

Ne var ki, insanlara cehennemi yaşatırken, zamanla kendimizi cennette sanır olduk.

Işığın varlığı, karanlığın sadece bir yanılsama olduğunu gösterir.

Gözlerimle gerçeği görmek, insanların aslında ne olduklarını anlamak!

Hayat, sadece bir hikaye anlatımıdır. Herkesin kendi versiyonu vardır.

Hayatımızda hiçbir şeyin gerçek olmadığını mı söylüyorsun?

Geçmişte yaşananlar, gerçek mi, hayal mi, yoksa hatırlanmış bir hikaye mi?

Bir insanın sevdiği zaman, sevdiği insana yüklediği anlam, o insanın gerçek yüzünden çok daha gerçektir.

İnsanlar, gerçek olmayan şeyler üzerine yaşamayı severler.

İnsan en çok kendi kendini kandırır.

Neyi hatırlarsam, o gerçektir.

Benimle birlikte olduğunu, o an yaşadığını biliyorum, hatırlamıyorum.