Hayatta herkes bir şekilde hırsızdır. Kimi para için, kimi sevgi için.

Hayat kısa, insanlar ise çoğunlukla aptal.

Bir insanın içini görebilmek için sadece bakmamak gerekir, hissetmek gerekir.

İnsanlar, gerçekten de kuzgunlar kadar aptal olabilir mi?

İnsanlar genellikle kendi hakkında bildikleri kadar iyidirler.

İnsanların gerçek kimlikleri, onları sinirlendiren şeylerde ortaya çıkar.

İnsanlar ne olursa olsun, her zaman kendi menfaatlerini düşünürler.

Herkesin bir tarafı vardır, Hud. Seninki de var.

Kimse kimseye güvenmiyor. Bu nedenle, insanlar mutsuz oluyor.

Kabul ediyorum, insanlar zavallı varlıklardır.

Sıradan insanlar, olağanüstü koşullarda ne kadar hızla vahşileşebileceklerini keşfetmeye meyillidir.

İnsanlar, içlerindeki canavarları özgür bıraktıklarında ne kadar korkunç olabileceklerini unutuyorlar.

Dünya dış dünyadan daha kötüdür, çünkü insanlar var.

Oturdukları yerde birbirlerini yemek zorunda kalacaklar.

İnsanlar o kadar acımasız ki, onlar sana zarar vermeden önce senin onlara zarar verdiğini söylemeye başlarlar.

Bir şeyleri kaybediyorum, ama insan olmaktan korkuyorum.

Büyüklük, insanın zihnindedir.

İnsanlar kendi zaaflarını başkalarında ararlar.

Bir insanın gerçek yüzünü görmek istiyorsan, onu kızdır.

İnsanlar genellikle ne olduklarını değil, ne olduklarını düşündükleri kişi olurlar.