İnsanlar savaşta daima birbirine karşıdır. Bu asla değişmeyecek.

İnsanın doğasında sevgi ve acıma duygusu vardır, Bay Vere.

Hayat, bir kere yaşanır, seçimlerinle şekillenir.

Savaş, insanın en derin korkularını ortaya çıkarır.

İnsanların kendi yok olmalarına yardım etmek istemem. Ama onları kendi başlarına bırakmalıyız.

İyi bir adamın nasıl öldüğünü görmek istiyorsan, git ve birini öldür.

Hayat, acıyla yoğrulmuş bir hamurdur. Bazen ona şekil verirken elimizi keseriz.

Acıyı hissetmek, yaşamak demektir.

Her şeyi anladım ama insanların neden birbirlerini öldürdüğünü asla anlayamayacağım.

Bu dünyada kimse karşılıksız bir şey yapmaz.

Bir insan karanlığa benzer, yalnızlığında kaybolur, bir başka insana benzeyinceye kadar.

Güvendiğim tek şey, insanların değişmeyecekleridir.

Kötülüğün doğasını kabul etmek zorundayız, değil mi?

İnsanların karanlıkta ne yaptığını hiç düşündünüz mü?

Kötülük yaparken asıl tehlike, bu kötülük yapmayı sevmektir.

İnsanın içindeki kötülüğü keşfetmeye başladığın an, bütün özgürlüğün sona erer.

Kimse gerçekten saf değildir, içlerinde her zaman bir karanlık nokta vardır.

İnsanlar her zaman yaralı olacaklar, çünkü insanlar yaralarını iyileştirmeyi bilmiyorlar.

Bir insanın doğasındaki vahşi içgüdüler, onu yönlendiren tek şey olamaz.

İnsan ruhu, kendi kendine bir zindan oluşturabilir mi?