Hayatımızda gerçekte olan bir şey yaşanmıyor.

Hayat, ne kadar aptalca olursa o kadar güzeldir.

Hayat gerçekten çok tuhaf. Aniden ölüveriyorsunuz, daha sonra cennete gidiyor ve bir cüce ile karşılaşıyorsunuz.

Belki gerçekten Tanrı’yı görebilir ama onun çirkin olduğuna inanamazsınız.

Hayat sadece bir film değil mi?

Ölülerin yaşadığını düşünmeye başladığınızda, yaşayanların öldüğü gerçeğini kabul etmek zor olmaz mı?

Hayat, anlam vermek istediğimiz şeylerle dolu. Ama belki de anlam verdiğimiz şeyler hayatın kendisidir.

Bulduğunu sandığın anda, işte o zaman kaybolursun.

Her şey yolunda giderken, her şey yolundan çıkmaya hazırdır.

Bunlar da ne kadar aptalca bir şey değil mi?

Hayatta güvenilir tek şey, hayal kırıklıklarıdır.

Yaşam, koca bir saçmalıktan ibarettir.

Korku kokusu, aşk kokusundan daha yoğundur.

Kötü bir cadı olmak için ne kadar zorlanıyorsun!

Güven bana, ben kendime bile güvenmiyorum.

Hayat bize iyi şeyler getirecekmiş gibi davranır, ama aslında her şeyi alıp götürür.

Bir insanın kafasına silah dayayıp, ‘Polis olmamı ister misin?’ diye sorarsan, normal bir insanın hayır diyeceğini düşünürsün. Ama benim gibi biri için bu soru biraz komik olur.

İnsanlar kendi kuyularını kendileri kazıyor, sonra da içerler.

Askerliği seviyorum. Her gün biraz daha öldüğümü hissediyorum.

Hayatımda bu kadar çok aptalı bir arada görmemiştim!