Hayat, bazen en umutsuz anlarda bile bize bir umut ışığı gösterir.

Hayat, umutla dokunmuş bir resim gibidir. Ne kadar kararmış olursa olsun, umut her zaman renk getirir.

Hayatımızda bazen umutsuz durumlarla karşılaşırız ama umutsuzluğa kapılmamalıyız.

Karanlık çöktüğünde, yıldızlar daha parlak görünür.

Herkesin dünyasında bir yer var, bazen o dünya senindir.

Belki bize yardım ederler. Belki bize yardım ederler, değil mi?

Yaşamak, yarınlar için umut etmekle bugünleri değerli kılmaktır.

Zaman, her şeyin ilacıdır. Bekleyin, göreceksiniz.

Ya hele bir kaç gün sonra burada olacağımıza inanıyorsan, işte o zaman serbest kalacağız.

Güneşin doğuşu, her sabah bir umut demektir.

Bir hemşire insanları sadece iyileştirmekle kalmaz, aynı zamanda onlara umut da verir.

Karanlık bir günde bile güneşin doğuşunu dört gözle beklerim. Çünkü umut, en karanlık anlarda bile parlar.

Aşk, bir kadının gece yarısı yatağa girdiğinde bir erkeğin onunla yatağa girmesini ummasıdır.

Bu ülke, bir kıyamet günü karşısında bile hâlâ bir kısmı yıkılmış bir tapınağın taşları üzerine kurulmuş, kırık dökük duvarlar arasında, güneşin altında yaşayan insanlar için bir cennet gibi görünüyor.

Bir gün özgür kalacağım, inan bana.

Belki de insanlar, su altında da güzellikleri görebilirler. Belki de sualtı, insanlığın kurtuluşudur.

Zavallı insanlar, hala suyun altında yaşayamayacaklarını mı sanıyorlar?

Karanlığın içinde kaybolanlar, umudu bulmak için ışığın rehberliğine ihtiyaç duyar.

Karanlıkta, umut ışığından daha parlaktır.

Her şeyi unutalım, baştan başlayalım. Benim adım Charles.