Benim kitabımı yargılayacak olanlar varsa, o kitabı okumadan önce kendi vicdanlarını okusunlar.

Kendi ellerimle işlediğim cinayetlerin sorumluluğunu taşıyorum.

Hepimiz suçluyuz. Hepimiz suçluyuz!

Gerçek adalet, yalnızca vicdanımızda yatar.

Bunu hak ettiğimi düşünüyor musunuz? Beni öldürmeyi hak ediyor muyum?

Günahını itiraf etmek, o günahı işlememek anlamına gelmez.

Beni sana teslim eden el, daha büyük bir suç işlemiştir.

Hayatım boyunca kötü biri olmadım ama bu işin içinde bulundum ve bu beni kötü yapıyor.

Bir günahı siliyorsunuz, diğerini yazıyorsunuz.

Bir gün herkes Tanrı’nın yanına gidecek ve cevap verecek.

Gerçek adalet, vicdanı olan birinin içinde yatar.

Bir insanı bir kez öldürdüğünde, ikinci kez daha kolaydır.

Herkesin özgürlüğü kendi vicdanındadır.

Bir insanın bir insana yapabileceği en büyük kötülük, ona umut verip sonra onu umutsuzluğa düşürmektir.

Ölümüne yargılanan ben değilim, ölümüne yargılanan sizlersiniz!

İnsanlar yalnızca kendi vicdanlarına karşı sorumludurlar.

Bir insan kendi vicdanına uymak zorundadır.

Masum değilim, ama etrafımda olanlardan da sorumlu değilim.

Bir insanın canını almak, onun özgürlüğünü almak gibi bir şeydir.

Bir günah işlemek istiyorsan, kendi günahını işle.