Gökyüzüne bakıyorum, ama içimde bir boşluk var. Belki de yerim burası değil.

Beni kendi köyümde bile tanımazlar artık.

Şehirde bir kalabalıktan başka bir şey değilsin.

Ölüm insanı insana en yabancılaştıran şeydir.

Beni insanlar anlamaz çünkü ben insan değilim.

İnsanların birlikte olması gereken bir yer var. Ve bu yer burası değil.

İnsanlar yalnızca yeryüzünde değil, kendi içlerinde de yabancılaşıyorlar.

Bazen en yakınlarımız bile bize yabancılaşabilir.

Bu dünyada herkes birbirine yabancıdır.

Bütün insanlar birbirini anlayamaz mı? Neden hep yalnızız?

İnsanlar birbirlerini tanıdıkça, birbirlerine yabancılaşırlar.

Bazen en yakınlarımız bile bize yabancılaşabilir.

Hayat, zamanla bizi yabancılaştırıyor.

Benim için yaşlılık, insanın kendi kendisine yabancılaşmasıdır.

Yaşadığımız şehirde, insanlar birbirlerini tanımazlar.

Hayatımız boyunca birçok insanı tanıyoruz, ama gerçekten tanıdığımız kimse yok.

Bir insanın kendisine yabancılaşması, en büyük trajedidir.

Yalnız olmak, kendine yabancılaşmak demektir.

İnsanlar, en yakın oldukları sırada bile yabancıdır.

Oturdukları yerde birbirlerini yemek zorunda kalacaklar.