Zaman, hiç durmadan akar. Belki de yapmamız gereken, akışına kapılmak ve hayatın bize getirdiği sürprizlere izin vermektir.

Zaman, hayatın içinde akan bir nehir gibi; bazen akıp giderken, bazen durup geriye doğru gitmeye başlar.

Zamana karşı asla kazanamayız, ancak onu anlamaya çalışarak yaşayabiliriz.

Zaman geçip giderken, insanlar da geçip gider. Hayatın akışı içinde yalnızca izlerini bırakırız.

Zaman ne kadar hızlı geçiyor, değil mi? Uzun zaman önceydi, çok uzun zaman önce…

Bir kadının yaşamı, nehir gibi akıp gider.

Zamanın ne kadar hızlı geçtiğini anlamanın tek yolu, bir çocuğun büyüdüğünü görmektir.

Zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorum.

Ne zaman bittiğini bilmiyorum. Her zaman böyleydi.

Hayat, bir rüyadan ibaret. Rüyaların ise hiç bitmeyen birer döngüsü var.

Hayat, nehir gibi akıp gider. Bazıları bu nehri izler, bazıları ise akıntıya kapılır.

Zaman, geçip gidiyor işte. Ne var ki, insanın geçmişiyle yüzleşmesi, o anın üzerine bir şeyler örtmesi gerekiyor.